دانلود پاورپوینت بررسی موزه آبگینه تهران بهمراه نقشه ها و تصاویر
 
بخشی از مطلب
 
 
ساختمان موزه ی آبگینه تهران یکی از بهترین و زیباترین ساختمان های برجای مانده از دوران قاجار است که در ابتدا در سال ۱۲۹۹ برای استفاده شخصی یکی از وزرای دوران مشروطیت بنام قوام السلطنه و به خرج خود او طراحی و بنا شده بود. از زمان ساخت تاکنون این بنا کاربری های مختلفی را به خود دیده است. پس از قوام مدتی به عنوان سفارت مصر و بعدها به عنوان بانک بازرگانی مورد استفاده قرار گرفته و نهایتا در سال ۱۳۵۶ شمسی توسط معماری اتریشی به نام هانس هولاین بازسازی شد و به موزه تغییر کاربری داد. این ساختمان به سبک التقاطی طراحی شده و دارای دو بخش درونی و بیرونی است. ساختمان بیرونی که برروی محور اصلی قرار دارد از اهمیت بیشتری برخوردار بوده و ساختمان درونی تزئینات کمتری دارد.
 
 
این بنا با نه اتاق در دو طبقه طراحی شده و در مجموع به همراه زیر زمین زیربنایی بالغ بر ۱۰۰۰ متر مربع دارد و یک پلکان چوبی با سبک معماری روسیه طبقه ی همکف را به طبقات فوقانی متصل می کند. سقف سرسرا ابتدا گنبدی بوده اما در درون سفارت مصر مسطح شده است. طرح پلان هشت گوشه است و علاوه بر ستون های کاذب و زیبایی که در ورودی آن ساخته شده تزئینات مختلفی چون انواع آجرکاری در نما، گچبری، منبت کاری و اینه کاری های منحصر به فردی نیز در فضاهای داخلی آن به کار رفته است و یکی از مهم ترین نمونه های هنر کاشیکاری عهد قاجار در حوضچه ی این ساختمان به چشم می خورد. در کل پس از فرایند بازسازی و مرمت این ساختمان به یک مجموعه فرهنگی هنری تبدیل شده و به جز موزه فضاههای دیگری چون کتابخانه، سالن تئاتر عروسکی، سفالگری و محوطه ی نمایشی در فضای باز، کلاس های آموزشی و رستوران و پارکینگ و کارگاه مرمت نیز به ان اضافه شده است.
 
 
البته یک ساختمان آجری قدیمی دیگر(تاریخ ساخت آن همزمان با ساخت بنای اصلی است) نیز به صورت قرینه در جوار ساختمان اصلی وجود دارد که گویا محل اقامت خانواده ی قوام بوده ولی بعدها به فرهنگسرای نوبهار مشهور شده و امروزه نیز کاربری فرهنگی دارد. عملیات بازسازی مجموعه با پیروزی انقلاب اسلامی مدتی متوقف شد و سرانجام ساختمان موزه و مجموعه یفرهنگی نوبهار در ۲۲ بهمن ۱۳۵۹ افتتاح شدند. در کل موزه ی آبگینه ی ایران شامل تالار سمعی و بصری، تالارهای مینا، بلور، صدف، زرین و لاجورد (۱)، لاجورد (۲) و چندین سرسراست. در هریک از تالارها بر اساس نوع ظروف موجود و سلسله مراتب تاریخی آنها مجموعه های نفیسی از انواع شیشه و بلور و ظروف مختلف به همراه سفالینه های زیبا از دوران باستان تا عصر قاجار نگهداری می شود.