بخشی از مطلب
مفهوم عرفان ناظر به نوعي شناخت است كه ريشه در اعماق جان بشر دارد و بر خلاف اهل استدلال و برهان در دريافت حقيقت ، بر اشراق و دريافت هاي باطني و دروني و ذوقي اعتماد دارد و نزد مسلمين يا ساير ملل و اقوام بر حسب تفاوت هاي زماني و مكاني به نام هاي گوناگون شناخته و موجود مي باشد و امروزه تحت عنوان كلي مي ستي سيستم1 نامبردار است اين شيوه ، ريشه در آثار ابتدايي و سادة نخستين پرستش- نزد مذاهب –بدوي قديم –و نيز ايرانيان، هندوان، مسيحيان، يونانيان، يهوديان و... دارد.
با وجود وجوه افتراق در ميان مذاهب عرفاني، شباهت آن چنان زياد است كه آنرا در ميان اقوام مشترك مي دانند اصولاَ مباني نظري آن عبارت است از: باور به امكان درك حقايق از رهگذر علم حضوري و شهودي هم آنكه مولانا مي گويد:
جان شو و از ره جان، جان را بشناس                      يار بينش شو نه فرزند قياس
و از جهت عملي مبناي عرفان، ترك رسوم ظاهري و پرداختن به باطن و درون مي باشد.
اين شيوه، امروزه نزد برخي حكيمان غرب مانند بركسون2 ويليام جيمز3و كربن4و ديگران نيز مورد توجه قرار گرفته است و آثاري در اين زمينه پرداخته شده است.
عرفان، دريافت باطني معروف است و از اين بابت عرفان امري است، عام و فراگير، چون        شباهت هايي در كار است برخي در پي آنند تا ريشه عرفان اسلامي را در ديگر مأخذ نشان دهند ترديد نيست، كه مذاهب عرفاني در يكديگر تأثير وتأثر داشته اند ولي صرف شباهت بيانگر تأثير متقابل نيست، بلكه ناظر به عام بودن اين امور است ، بسان دين، هنر و علم، اين مسائل خاستگاه و زادگاه و سرزمين نمي شناسند.
و.....
 
فهرست مطالب
 
کلیت عرفان
عرفان بودایی
عرفان و انسان
نقش عناصر طبیعی در عرفان
عرفان و طبیعت
اصل وحدت و معماری قدسی در اندیشه سید حسین نصر
عرفان و معماری
بررسی عرفان در بناها وشهرها
عرفان شرقی
عارفانه‌ها 
عرفان ایرانی
کلام آخر