دانلود,پاورپوینت سایه بان در معماری,pptx
 
  مطلب مفید  
استفاده از عایق حرارت در پوسته خارجی ساختمان سبب می شود که حرارت حاصل از منابع گرمایشی طبیعی نظیر انرژی تابشی خورشید، گرمای حاصل از ساکنین و گرمای حاصل از وسایل الکتریکی در فضای داخل باقی بماند و به عنوان منبع گرمایش کمکی مورد استفاده قرارگیرد. در نتیجه اگر در مناطق با نیاز سرمایی زیاد بر روی پنجره ها سایبان مناسب پیش بینی نشود، در اوقات گرم سال نه فقط دمای داخل طاقت فرسا شده، بلکه بار برودتی ساختمان نیز به مقدار قابل توجهی افزایش یافته و انرژی زیادی برای تأمین سرمایش لازم خواهد بود.برای پیشگیری از این امر باید روی پنجره های ساختمان های واقع در این مناطق سایبانی با عمق مناسب تعبیه گردد. منظور از عمق مناسب سایبان، عمقی است که در اوقات گرم سال از تابش خورشید به داخل ممانعت به عمل آید و در اوقات سرد برای استفاده از گرمای تابشی خورشید امکان ورود تشعشع خورشید به داخل فراهم شود. به همین منظور برای عرض های جغرافیایی ۲۵ تا ۳۷ درجه شمالی و برای پنجره های واقع در جهت های مختلف جغرافیایی، سایبان هایی پیشنهاد شده است که تا ۱۰۰% در اوقات گرم بر روی پنجره سایه ایجاد می کند. برای تأمین سایبان مناسب می توان با استفاده از زوایای پیشنهادی اشکال متنوعی را برای سایبان ارائه کرد تا ضمن آزادی در طراحی و حفظ زیبایی ، سه مورد نظر نیز بر روی تمام پنجره ایجاد شود.
 
 
 
  بخشی از مطلب  
 
 
 
مقدمه
به طور کلی سایه بان  پوشش ثانویه متصل به دیوار خارجی یک ساختمان است.
یا به تعبیر دیگر وسیله یا ابزاری  است در معماری که برای محافظت فرد یا ساختمان از باران یا نور آفتاب و سایر عوامل مورد استفاده قرار میگیرد.
 
اولین نمونه هاى سایبان با اهداف صرفاً کاربردى و تنها به جهت پوشاندن پنجره و سد نور شدید آفتاب مورد استفاده قرار مى گرفتند. این سایبان ها اغلب از پارچه هاى نیمه شفاف دوخته مى شدند .
این نمونه ها براى حفاظت از پرده هاى گران قیمت اصلى در برابر نور شدید آفتاب و جلوگیرى از رنگ پریدگى آنها بین پرده اصلى و پنجره نصب مى شدند. اگرچه دنبال کردن تاریخچه دقیق تغییرات و تکامل سایبان ها کارى مشکل است اما شواهد به جا مانده حاکى از وجود دو نوع سایبان متفاوت در قرن هفدهم است.
یکى به شکل پرده اى ساده که با دو بند در بالا جمع شده و به صورت والانى در بالاى پنجره قرار مى گرفت و دیگرى یک پارچه چهارگوش ساده و هم اندازه با ابعاد پنجره که به تخته هاى چوبى متصل شده و در فرورفتگى قاب پنجره نصب مى شد.